Göçmenkuşları Şiiri - Recep Çetintaş

Çeke çeke bu sevdânın gamını
Yaslanıp soldurma gönül damını
Sök çıkar kalbinden zannı, gümanı
Yağmurdan yağıştan sor beni beni

Tepeden doruktan aşıp da burcu
Dönerse bu yola baş koyan yolcu
Menzile kavuşup çözünce hurcu
İpekten nakıştan sor beni beni

İki gözüm iki çeşme dinmeden
Yüreğime nüzul inmiş giryeden
Sıra sıra engel yokuş demeden
İnişten çıkıştan sor beni beni

Varlık bu düzlemde koyu bir gölge
Gün gelir, gözlerden kaybolur imge
Sonludan ‘Sonsuz’a uzanan belge
Duâdan alkıştan sor beni beni

Ağır ağır döner Göçmen kuşları
Bırakıp ardında çetin kışları
Sırrımı örterse mezar taşları
Kabirden kalkıştan sor beni beni

Tenini sararken yorgansız gece
Sükûtu haykırıp kendi dilince
Baktıkça o resme donup öylece
Kalemden rötuştan sor beni beni

Her derde devâdır zaman ilâcı
Küllenir sevgiler tükenir acı
Hatırdan geçtikçe burkunca sancı
Damladan akıştan sor beni beni

İnanmazsan asırlanmış nineden
Ak elleri nasırlanmış çileden
Kucağına yuvalanmış bebeden
Bacıdan gardaştan sor beni beni

Yrd. Doç. Dr. Recep Çetintaş