Göçmenin Vakti Şiiri - Muammer Yalçın

Yine efkar bastı bak akşam akşam
Doldur saki doldur içmenin vakti.
Onsuz buralarda imkansız yaşam
Artık bu şehirden göçmenin vakti

Gel otur karşıma ne deyim sana
Işte halimi gör bu deyim sana
Sonrada hesabı ödeyim sana
Şimdi dertlerimi açmanın vakti

Sen hangi mevsimin çiçegisin gül
Bir kere dalına konmadan bülbül
Hiç öyle zamansız solunurmu gül
Şimdi yeşillenip açmanın vakti

Mevsimler içinde kışlara döndüm
Gerçekler içinde düşlere döndüm
Kırıldı kanadım kuşlara döndüm
Geçmemişken henüz uçmanın vakti

Bir sürü hayali boşa mı kurdum
Zehirmiş dilime bal diye sürdüm
Dökeceyim bu gün ben sana kurdum
Şimdi yaralamı deşmenin vakti

Yeriyor demişler seni övdügün
Sevmiyor demişler seni sevdiğin
Yalçınım öyleyse boşa doğduğun
Bu yalan dünyadan göçmenin vakti