Göçmenin Son Arzusu Şiiri - Ahmet Emin A ...

GÖÇMENİN SON ARZUSU

lokman hekim gelse bilmez halimden,
kesmişim ümidi tıptan, bilimden…
son tası içmeden zalim ölümden
bir bardak su verin köyüm suyundan,
bir türkü dinletin tuna boyundan.

yatağım işkence, duvarlar düşman,
bir öcü sürekli el eder camdan.
buzlaşmadan önce damardaki kan
yüzümü kuzeye çevirin hemen
beşiğim ordadır, ordadır kıblem.
dudaklarım dilim dilim dilinmiş,
ateşim fırlamış, takatim inmiş,
bu vücut sanki hiç benim değilmiş
hasretim kale’de yaz uykusuna,
mor erguvanların mis kokusuna.

can evimde özlem bu hale sebep,
ıstırap ne kadar sürecek acep?
babamın sesini duyuyorum hep
balkan ötesinden, çok çok uzaktan,
yolumu gözleyen küskün topraktan.

kışından kar alın bağrıma sürün,
dağından dal alın çelengim örün,
na’şımı köyümün beziyle gömün;
ruhum size dargın gitmesin diye,
mezarında isyan etmesin diye.