Göçmen Sevda Şiiri - Sami Çiftçi

Göçebe bir sevdadır bu omuzladığım,
Kervanın izini kaybetmiş bir meçhul,
Bilinmeyen bir şehrin sensiz tanıklığıdır,
Tarih kokan sokaklarda bıraktığım anılar.
Asırlık bir ağacın dalına astığım mendilde izi,
Mavisine dalıp gittiğim bir gökyüzü günü anısı bu
Sensizliğin beni boğduğu bir akşam üstü
Tandırına düşmüştüm,tenimi kavuran yalnızlığın
Bağlamanın sızlayan teli sesidir, yüreğimi titreten
Geçmek bilmeyen günlerin hatırasıdır bu,
Beni, senli alışkanlıklarımın başını döndüren
Ben burada göçebeyken kuşlar göç ediyor,
Bu insanın deli tarafına bağlanan dar sokaklarda.
Hani demiştim ya tarih kokuyor diye bu sokakların
Taşı, toprağı, evleri, ölümü unutmuş insanları,
İşte ona birde senli günlerin anılarının rengi sindi.
Ben sarhoş bu sokaklarının birinin başında
Başına buyruk geçen zamanın sayfalarını
Okuyorum, yırtıyorum takvim yapraklarının.
İki katlı bir evin toruncu panjurundan,
En çok sevdiğimiz türkünün nameleri çalınıyor
Çoktan unutulmuş bir sevdaya çalınan ağıt gibi…
Göçebe bir sevdanın yüküdür omuzladığım
Tenha bir gece sessizliğidir yüreğimin tanıdık sesi
Yıldızlar solgun, rüzgar sessiz, kediler densiz
Uzaktan bir mum ışığının titrek ışığı çarpıyor gözüme
Heyecanlandığın vakitlerdeki gözlerin gibi ürkek ve titrek
Sensizliğin ertesidir bu gece yalnız yaşanan
Dinmiyor bu acı hatıra toruncu zamanda
Yaşanan bir öykünün son satırları, hatıraları bunlar
Yasını tutuyorum tarih kokan bu daracık sokağın başında…

17/03/2009