Göçmen Mariya Şiiri - Ümit Atayman

ne güzel kadındın sen göçmen Mariya
uçuşurdu saçların balkona çıktığında
ekmek almak için sarkıtırken sepeti
süzen var mı seni diye bakardın sağa sola

bir ara gönlünü kaptırıp Halile
az mı geldin boyasız meyhaneye
nasılda oynardın İspanyol havasını
öpmek isterdim uçuşurken o güzel saçlarını

yabancı şarkılar söylerdin o titreyen sesinle
uyuyamazdım geceleri teninin hasretiyle
sabah erken kalkıp koşardım pencereye
seni sabahlıkla görmenin hayaliyle

usulca sarkıtırdın aşağıya sepeti
içim bir hoş olurdu görünce göğüsleri
baktığımı hissedince içeriye kaçardın
nasıl da düzgündü kız o güzel bacakların

ne sen çıktın balkona
ne takıldın Halil e
sadece hayalinle can verdin bu şiire
penceremin karşısında bir balkon vardı ama
bir ihtiyar yaşardı
hiç olmadı Mariya