Göçmen Kuşlar Gibiyiz

Bir Sonbahar zamanı köyden çıktık erkenden
Kars’a vardık toz-duman, kara tren tehirli
Bir acıdır bin keder ardımızdan hep gelen
Ne ekmektir nede lor, yine perperişanız

Gurbet yolu çileli, feryat-figandır bize
Konu-komşular geldi gözyaşları sel gibi
Düzenin sefası var, biz yoksulların cefası
Dostlar bu neyin nesi Şaban’dan çıktık yola

Ah yaşım-başım ne ki? Henüz ömrüm çok küçük
Kardeşim de beşikte, yola düştük yolcuyuz
Gündüz, gece yoldayız bitmeyen derdimiz var
Babam işçi-emekçi; yaşam bize hep zindan

Sabretmeyen yüreğim ben büyüdüm boy verdim
Hep keder, hepte hicran şu gurbet yine aynı
Ne gelen ne giden var, yürekler çok körleşmiş
Hayalim devrim dolu; her anım sıla kokar

Şu gurbet çekilmiyor bize huzur, yaşam yok
Ne derman ne ekmektir yüreklerde yangın var
Çobanoğlu hep sorar: bu haller neden bize?
Sömüren şu düzende göçmen kuşlar gibiyiz

Mehmet Çobanoğlu
22.01.2012
Yıldırım