Göçmen kuşlar.. Şiiri - Nermin Devrimci

Parmağıma taktığın o yüzük,
Hala ilk günün parlaklığında.
Kırışan ellerimin matlığına inat,
İki kapakçığı değişmesine rağmen,
Hala ilk günün kuş çırpınışları var yüreğimde.
Ve hala sana açılıyor avuçlarım,aşkıma.....
Aslı bende kalan süreti sende kalan yalana..
Felaket tellalları nara atmıyorlar artık.
Yürek depremlerimde kayalar yuvarlanmıyor,
Üçer beşer duygularımın üzerine.
Alıştı bedenim senin günahlarını temizlemeye.
Temizlerken sanki arındı ruhum günden güne..
Sen elde,ben bende kaldım sessizce çaresizce..
Yarın yeni bir gün başlayacak,yeni umutlara gebe.
Güneşim batıdan değil,doğudan doğacak bu defa.
Göçmen kuşlar uçacak mavi derinliğinde gökyüzünün.
Kanatlarını süze süze uzak diyarlara..
Hiç o kuşların arkasından ağladı mı yüreğin senin,
İçin burkuldumu o güzel uçuşun arkasında yatan gerçeğe
Kim bilir bu uzun yolculukta kaçı can verecek,kaçı ulaşacak menzile.
Kaç tanesine gözyaşı dökecek geride kalanlar.
Kaç yürek parçalanacak gidenlerin ardından hiç düşündün mü?
Kendimi kandırıyorum yine...
Bütün yollar snde kesişiyor yürek atışımın ritmik müziğinde.
Kuşlarda sana doğru kanat açıyor, sana uçuyorlar.
Herşey senle başlayıp senle bitiyor yine....
Gün olmayacak güneş yine batıdan gösterecek ışığını.
Yönüm doğuda karanlığım kanıma,yalnızlığım ruhuma işleyecek.
Ellerime bakacağım yine uzun uzun dalgın gözlerle.
Medyumların sihirli kürelerine bakar gibi..
Parlayan o metal parçasında senden bir parça arayacağım.