Göçmen Bir Kırılgan Şiiri - Mustafa Uçurum

Çok gürültülü bir yerken üstümde dönen dünya
Canım bir kalbe saklanmayı istiyor
Devlet kapısında bekleyen bir ruhu
Canım usulca alıp kalabalıkların kalbine bırakmayı istiyor

Kısa uykulardan uyandım rüyalarım uzamasın diye
Beni uyutan, gün gelir uyandırır ruhumu titreterek
Her gün yeni bir sessizlikle yağıyorken yağmur
Ağır gelen ıslaklığı sana bırakıyorum ey çöl
Ne kuşlar dönsün üstümde adımı sayıklayarak
Ne de ters aksın bir ırmak yüzüme çarparak
Yelkensiz bir kalbim var kıyılara sığınan
Ben yüzme bilmem ey deniz göçmen bir kırılganım artık

Anlaşılmaz sözler etmeliyim
Yüzüm tanınmasın girdiğim şehirlerde
Nefesimi soğutayım sıcaklığımı duymasın kimse
Sırtımı dönerken bir dağa, adım ancak bana yetsin
Ben bir aşkı Türkçe yazıp Türkçe okuyayım
Kendimi yeni buldum uyurgezer bir rüyada
Kırılganım, her şey dönüyor yeni bir zamana
Bu acemilikti, ondan sağ çıkıyorum her savaştan
Heybetim adımdan geliyor yanlış anlama

Ne zaman ayakta kalsam acemi şansı diyorlar
İki yanımdan iki melek tutarken omuzlarımdan
Şans ne arar göçüp duran bir kalbin kuytusunda
Şimdi herkesten yeni bir bakış bana bağışlanan
Gözbebeklerimden geçerken kara bir tren
Ben büyük bir firarı hâlâ trenlere yakıştırıyorum
Göçüyorum kara bir duman çıkarken kalbimden
Göçüyorsun bu ne yaman kırılganlık diyerek
Göçüyoruz dünya böyle kırıla kırıla dönerken