Göçmen Ahmet Şiiri - Kadir Kaya

Şefika annesi, Mehmet babası,
Sevgiyi kalplere ekti Ahmedim.
O günden bu güne sürer çabası,
Zorluğu sineye çekti Ahmedim.

Kırcalı öz be öz Türkün ovası,
Değirmenciler köyü ilk yuvası,
Cebel kasabanın yeter duası,
Dostluk pınarından aktı Ahmedim.

Göz rengi eladır,ak buğday tenli,
Düşüncede ufku ileri yönlü,
Zenginlik ararsan hazine gönlü,
Tertemiz giyinir şıktı Ahmedim.

Meslek lisesinde eğitim gördü,
Usta terzi oldu kumaşı serdi,
Başarıyla işin hakkını verdi,
Sıfırdan zirveye çıktı Ahmedim.

Barmenlik işinde kurmuştu düzen,
Yirmidört köyünde sorunu çözen,
Ayırım yapmadan çareyi yazan,
Yanlışın yanında yoktu Ahmedim.

Şefikayı görüp tadınca aşkı,
Açtı gönlündeki sıralı köşkü,
Evlenip sevgide yaşadı coşku,
Sevda yüreğinde oktu Ahmedim.

Hasret buram buram ağarmadan tan,
Son kez dedi, elveda Bulgaristan,
Özledim beni bekler ana vatan,
Ayrılık ateşi yaktı Ahmedim.

Eskişehirdeyken değdi kırkına,
Girdi hayatın dönen çarkına,
Yoktan başlamanın vardı farkına,
Yarı aç, sanmayın toktu Ahmedim.

Hediyelik eşya, mobilya işi,
Orlonun pazarda doğdu güneşi,
Tekel büfesinin bulunmaz eşi,
Taşların suyunu sıktı Ahmedim.

İşyeri düzenli dop doludur raf,
Hoşgörülü huyu,güzele taraf,
İnsan tanımada usta bir sarraf,
Sabıra tacını taktı Ahmedim.

İlk hazı ilk kızı, kırkında Çiler,
İspanyada hasret çekiyor Güler,
Gülşene niyazla mutluluk diler,
Evladın sevgisi çöktü Ahmedim.

Torun sevgisidir hazzın yücesi,
Doludur Elifin güzdüz gecesi,
Güzelliğin işte cümle hecesi,
Dedeler içinde tekti Ahmedim

Balın süzmesidir Mehmet yiğidi,
Dersine çalışır tutar öğüdü,
Yeşerdi boylandı salkım söğüdü,
Sizlerden mutlusu yoktu Ahmedim.

Gurbetteki torun, Sarp dört yaşında,
Özlem burcu burcu eser başında,
Dedesi hatırlar onu düşünde,
Selamları sana çoktu Ahmedim.

Bayrağ dikerim vefa burcuna,
Yürekten kefilim olsa borcuna,
Duygumdur dokundu dilim ucuna,
Kadire yazdıran Hakk'tı Ahmedim.