Göçmen Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Hani ne yapacağını bilmeyen,
Yola çıkmış göç etmek için ama
Yolu şaşırmış.
Hem yorgun,
Hem aç,
Hem bir o kadar gözü kara,
Bir o kadar da inatçı
göçmen kuşlar gibiyim.
Ya bu yol çok uzun,
Ya okyanus büyük,
Durup bir yerde soluk alsam,
Bir parça soluksuz kaldım diye şikayet etsem,
Sanki fırtına çıkacak bu sefer.
Uçarken biraz mavi çeksem ciğerlerime,
Okyanusun tuzu kaçsa boğazıma.
Yansa yansa,
Gözlerim kan çanağına dönse
Kıpkırmızı tavşanların ki gibi,
Nemlense tüm vücudum ılık ılık,
Biraz kanadımı sürtsem zevkine dalgalara,
Bu kez ağlamaktan değil
Gerçekten, denizden, maviden.
İnansam sonra
Tekrar mutlu olacağız desem.
Herkes inansa
Mutlu olacağına.
Çocukları inandırsak sonra masalları tükenmiş Dünya'nın güzelliğine,
Belki bir yerlerde yeni masallar yazılıyor,
Belki de o inanılası güzel masalları bizler yazmalıyız,
Bir avuç sevinç serpmeliyiz içerisine,
Henüz hiçbir şey bitmedi ,
Yeni başlıyor diyen masallar.

Mine Yılmaz Sevinç
15.Şubat.2023
22:09