Göçmen Şiiri - Deniz Güzel

Sınırda arkadaşlariyla koyu muhabbette
Ardındaki yurdundan kahrediyor
Hava - eksi beş
Gündüz zar zor bir kumanya buldu
Ekmek ikiye üçe bölündü
Hava bozuyor,kar topluyor
Gökyüzünde medeniyetin bekçileri
Nasıl söylesem Almanlar Yunanlar
Medeniyet sınırında bekleşiyor
Binler minyonlar umut çoluk çocuk
Adı Göçmen
Hava eksi beş
Geceye bir iki saat kala
Sesler yoruluyor
Son bir iki söz
Uç kisi aralarında fisildasiyorlar
Annemi bul ,öteki çocuğuma iyi bak
Ve donuyoruz
Kar taneleri gözlerimizi kapatırken
Nefesimizi kesiyor
Bembeyaz kar içinde
Donan Son Tek çıtırtı
Son kalan hucrem goçmen