Göçme(n) Şiiri - Özgür Doğa

sırata
sırtında
bohçasıyla
konacak göçmen

elden
ayaktan
düşen bir kral
eğlendirir
soytarıyı
çadırında

yanar
ciğeri
kedinin
yalanır durur
kasabın avlusunda

kağıt
mendil satan
cam
silen
acıkır
sıla
gurbet
doymadan

zihnimde
bir meksika
idare
lambasını
atlıların
tepelediği

/frengilidir
kıtlığın rengi/

sırata
sırtında
küresiyle
konacak göçmen

orospu
sancı
taşır
ardıç kokulu
avuç
avuç
et ağlar
her
duada

kadın
satan
kişi
gölgesine sataşır
yüzü
ayak altında
çiğnenirken

kör
testere
her bedel
karıncalanırken toprak
kalkan
gemilere dahil
mezardaki
beton kapak
yeraltında
sırı
dökülen
ayna yok
itinayla
sarılmış bir kefenden
başka

renk sağanağında
su mavi
ekin yeşil
iken
ey insan yeryüzü
kara kalıt
saltık gömüt
yoksa

göçme(n)