Geceler karardı duman oldu,
Yüreğim incindi, yüreğim soldu.
Olmaz derdim,bak işte o da oldu
Dağlar ardında kaldı benim düşlerim.
Bakınca gözlerine hayat bulurdum,
Olmayınca yanımda duman olurdum.
Şimdi ne evim var ne de bir yurdum.
Dünler ardında kaldı benim düşlerim.
Yalnızlığım ellerimde sanki kelepçe,
Takvimler yüreğime baktıkça işkence.
Dostum oldu dertler bana her gece,
Sisler ardında kaldı benim düşlerim.
Saçlarınla eser gözlerinle dinerdim,
Dünyaya bir tek seninle gülerdim.
Ben kendimdim sen sanki bendin.
Kimler ardında kaldı benim düşlerim.
Yapraklarım zamansız sarardı soldu,
Baharda gönlüm hazanla doldu.
Sevdiğim o yarim ellerin oldu,
Göçler ardında kaldı benim düşlerim.
Yalnızlık gayrı benim arkadaşım.
Ümidim kesildi yok artık yarınım.
Bir senim vardı onu da yok saydım.
Topraklar ardında kaldı benim düşlerim.
(Ankara 2005)
Evren DalgıçKayıt Tarihi : 17.3.2005 19:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!