Göçesim Gelir Şiiri - Abdullah Ramazan

Seni ben sevinçli mutlu görürsem
Keyf ile kendimden geçesim gelir
Seninle diz dize güne erersem
Zehiri sunsan da içesim gelir

Kalbindeki keder hüzün gidince
Sarılıp boynuma derdim yitince
Vuslata karışıp gurbet bitince
Sevinci her yana saçasım gelir

Karşıma geçipte bakıp gülünce
Kalbimden geçeni hemen bilince
Sevdanı anlatsan kendi dilince
Sevinçten göklerde uçasım gelir

Duymazsam sesini gönlüm hep darda
Gözüm seni arar dağ,taş ve kırda
Göçmen kuşlar gibi gelsen baharda
Kalbimi çıkarıp açasım gelir

Ne zaman bir hüzün düşse yüzüne
Dayanmaz bu gönül solgun benzine
Nasıl kurban olmam senin izine
Sen yoksan dünyadan göçesim gelir