Göçerken Şiiri - Sait Samancı

Ruhum göçebe çadırlarında akşam güneşini beklerken, Pörsümüş bir gül yaprağı düşer Güz aylarının soğuk gölgelerine. Aynısını ararken gözlerim, Beyaz bulutlu gökyüzünün Billûr renklerin adlarını koyar, Doldurulmuş akşamcı kadehlerinde. Akıp giden bir nehir görünür Beynimdeki gözleri kapalı çocuğa, Bir nakarat gibi döndürür dilinde Tuhaf isimli güncükleri... Toprağa gömülü ayaklarımla Baharlardan baharlara koşarken, Bir gün durup düşüneceğim Sensiz beklerken,ne yapmışım ben? .. Hasreti kalbime kilitlemişken gurbet, Sökmeyen şafak gibi vuslat, hasta yüreğime! .. Yine bir hüzün,göçtüğümüz yerlerde, Bilmem ki nerede atılacak gülücükler? .. her geliş bir gidişi, her konuş bir göçüşü haber verir.....verir ama... bir gün yol da bitiverir! ...