Göçerim Şiiri - Vedat Sadioğlu

Yaşamışık yurdumda bazen başka yurdda
Bir çörek içindir bütün çabam
Men insanam

Tapdım mu şartları daha yahşı olanakları
Yahşılaştırmak üçün hayatı
Konub göçerim

Köçler insanın kaderi, alın yazısı
Yer üzünün her cografiyası
Üşenmem gederem

Çetinlik, manea, döyüş nedir bilmem
Gederem uzaklara, yad ellere
Oralara yerleşirim

Tanıyıram baskasını, başka medeniyyetleri
Öyrenerem harici dilleri
Onlarla kaynaşırım

Unutmam asla dilimi, dinimi, tarihimi
Sebep olsa da karşıdurmalara
Her şeye katlanırım

Köçler korku dolu, hüzün dolu
Özlem dolu, burcu burcu
Oturar Ağlarım

Köçler ümid olar insana, insanlığa
Umutlar sönüb tükenince
Geriye Dönerim

Saz çalar, türkü söylerim
Burnumda tüter insanı, havası, daşı, torpağı
Yurdumu özlerim