Göçen İnsan Şiiri - İbrahim Çiçek

Göç göç olup göçen insan;
Bu kaçıncı göçün senin.
Bir karar ver yeter artık,
Bu kaçıncı göçün senin.

Komşuna kızıp göçersin;
Her yerde insan seçersin.
Kendi kendine küsersin,
Bu kaçıncı göçün senin.

Şehir şehir göçüyorsun;
Kuşlar gibi uçuyorsun.
Evladından kaçıyorsun,
Bu kaçıncı göçün senin.

Herkese hemen kızarsın;
İnsanları çok üzersin.
Bohçan elinde gezersin,
Bu kaçıncı göçün senin.

İbrahim der ömrün geçti;
Duydum bu yıl yine göçtü.
Hanımın emrini seçti,
Bu kaçıncı göçün senin.