Adam, kendini beğenmiş.
Sana tepeden bakıyor.
Gözü önünü görmüyor.
Kendide bir gün göçecek.
Güvenme kendi cürmüne,
Er geç sende göçeceksin.
Şahadetten içeceksin.
Adil ol gafil adil ol.
Allah'ın kuluna saygı,
Yaratılmışın görevi.
Kudret medet hepsi ondan.
Gel saygıdan kusur etme.
Mala mülke hiç güvenme,
Onun hepsi geçicidir.
Malın seni kurtaramaz,
Fani olduğunu hatırla.
ATA'larda duymuşuz. ki
Zulümle abat olanın,
Hepsinin sonu hoş değil,
Huzur bulmadan göçtüler.
Bozkurt'um insana zulüm,
Hak dostunun işi midir?
Çeki düzen ver kendine.
Sende bir gün, göçeceksin.
İbrahim Bozkurt
Kayıt Tarihi : 27.1.2019 20:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güncelleme tarihi: 27.01.2019 Bazı insanlar, mallarının ve zenginliklerinin verdiği güçle şımarırlar, çevrelerine caka satarlar. Bunu herkes de böyle bilir. Bunun bir adıda görgüsüzlük olsa gerek...
![İbrahim Bozkurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/27/goceceksin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!