Göçebe Ruhum Şiiri - Döndü Dülger

Sırtımda acı dolu heybem, ellerimde hiçliğim,
Ait olamadım yarin yüreğine, bitmiyor benim sürgünüm.
Dolanır dururum yollarda, kaderin yağlı urganı bırakmıyor peşim.
Göçebe ruhum gidelim, yurdu yuvası olmayan biçare garibim .

Kalbime dengini buldum, benim sandım.
Mutluluk düşüne, ne de çabuk kandım, inandım.
Hüzün heybemi çırptım, rüzgârın esintisine uğurladım.
Göçebe ruhum affet beni, yine hayali hüsranmış anlayamadım.

Ne yarim, ne de yarenim oldu üç günlük dünyada,
Ilık esen rüzgar, boran oldu kuruttu bahçemi, bağımı da
Ne seyre daldım âlemi, ne de bir sefa esti gönül yurdumda
Göçebe ruhumla geldim gidiyorum, sinede ahlarla

Hazırım göçebe ruhum, yalnızlık yoldaşımı bekletmeyelim.
Göçmen kuşlar kanat çırpın, yare selamı ertelemeyelim.
Gam kervanı yolda, izini kaybetmeden buraları terkedelim.
Göçebe ruhum yine ufukta yolculuk göründü, Yâre yanık bir veda gönderelim.

Göçebe ruhum çık yollara, yükle gönül göçünü omzuna,
Sar sinene yaralarını, sakla düşlerini küllerin arasına.
Kaderin tecellisi iş başında , yar etmez seni sevdana.
Göçebe ruhum tut ellerimden, mutluluğu defnedelim toprağın bağrına.

Payımıza düşen bir kırık testi, bir yamalı hırka,
Bükülmüş belimize yoldaşımız bir asa, ayaklarımızda pranga,
Dilimizde ağıt, yollar çetin, gönül yurdu feryadı figanda
Göçebe ruhum ayrılık duman sarmış bekletmeyelim daha fazla ....