Göçebe Şiiri - Seyithan Yusufoğlu

Sevmezdim oysa otobüs camlarını
insanın başını dayayacak birinin olmaması ne acı...
Kederle yoğrulmuş bir ömür
gözyaşlarıyla ıslanmış umutlar
ve merdaneli bir makina da iki boy küçülen hayallerim kaldı...
Şimdi geçtiğim bütün yollar
hasretinin izlerini taşıyor
ve bugün de sensizliğin yedi kat dibindeyim,
şuracıkta ölsem Münker Nekir gelse,
sual etmeye kıyamaz !..
Her yolun sonu ya vuslattır ya hasret
ben ise sensizliğe yolcuyum
yüreğimde Kerbela ateşi kederler biriktirirken gözlerinin yeşilini vaha sandığım yar,
nefes nefese tutunmak için koşarken sana, kursağımda bir sevinç
gözlerimde bir serap oldun bana...
Çok şey de istemedim oysa
bir merhem ol, bağla zülfünün telini yaralı yüreğime,
tütün sarısı saçlarını bas bağrıma, gülüşünü çok görsen bile
bari ay yüzünü düşürme.
Bilmezsin kanadı kırık bir kuş
can çekişirdi içimde...
Zemheri bir demdi veda vakti,
arz-ı halimi sorsa
içim yangın yeri,
yola revandım yolum yoktu
sıla deseler, adresimin tarifi yoktu...
velakin ; gözlerinin olmadığı her yer
zaten gurbetti...
Oysa bir kahvenin kırk yıl hatırı vardı
sen hangi aralıkta kırk harfe sığdırdın
H/\N