Bir gazete yaprağında...
Lekeli, çamur sıçramış yüzüne.
Gördüm, gördüğüm gözler benimdi.
İsmin satır satır, kelimelerin çaresizlikleri çarpti yüzüme.
Yüzümü döktüm, döktüğüm yüz benim miydi?
İnatla tutuştu yalnızlığımın denizinde
Yokluğunun gemileri.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
