Göçebe Şiiri - Semih Eroğlu

Kaç oba, yer, diyar...
Sayar desen sayamam.
Bir yere kök salmadık, hep yolda...
Hep yolcu kaldık, yalnız bir başımıza.

Nefesimiz tükenirken, ömrümüz biterken..
Bildiğimiz yoldu, yolculuktu.
Konardık bin bir heves ile..
Ardından iç çekerek göçerdik.
Yalnız kaldık.
On yıllardır hazırlandık, o günlere diyerek.
Yüreğimizde insan sevgisi,
Yüreğimizdeki hakça paylaşma duygusu,
Olmasaydı... Yol ateşi yakar giderdi belki.

Beş parasız iken bile,
Şarabımız dostlara, isteyene,
İstemeyene ikramdı.

Paylaşırken büyüdük.
Yol ve yolda.
Hayatımız yol...