Göçebe Şiiri - Eyyüb Dervişoğlu

Göçebesiyim...
Adı konulmamış,
Kuş uçmaz, kervan geçmez sevdaların.
Mesken tutamam, şehir gibi is,
Ölüm gibi barut kokan gönülleri.
Yaşayamam...
Kabul görmez sevdamın
Nasırlaşmış elleri...
Gönlüm yaban, gönlüm hoyrat,
Kanatları yaralı bir kuş...
Çadır kurmuşum yamacına ayrılıkların,
Sürüsünü gütmüşüm,
Issız kalmış yaylakların,
Abasını giymişim,
Ayazı vurmuş kışlakların.
Yılkı atlarımın yelesinden tutup,
Yalnızlığımı koşturmuşum,
Tozunu yutmuşum,
Gönlümde ki bozkırların.
Kilimlerimde hüznü ördüm,
İnce ince, nakış nakış...
Kendimden kendime göçtüm.
Ne zaman vursa beni bir bakış.
Ben böyle yaban, ben böyle hoyrat,
Baykuş gibi viran, doğan gibi atak.
Yaşayamaz... Duramaz...
Meskeni yok gönlümün...
Sevdamın üzeri toz toprak...
Göçebesiyim...
Kendisinden kaçan gölgemin...
Benim yolum daha var,
Mezarını kazacağım,
Çiçek açtığı yerde yüreğimin...