Göcebe Şiiri - Leyla Demir 2

ben aslında göçebeydim
daha önce söyleyemedim.
çok ayaz yedim.
yüreğimin titremesi bu yüzden
yoksa seni hiç sevmedim.

mor mavi çiçekler vardı
alçak gönüllü narin çiçekler 
yıkık duvar diplerinde
ne arıyordumki o terkedilmiş
ıssız, sessiz yerlerde?

benden haberli kuşlar ve rüzgar
yabancılıyordu varlığımın seslerini
irkilip, çarparak değiyordu gölgeme
bu mevsimin, bu terklerin hatta gölgemin
istilacısı değilim er ya da  geç giderim.

üzüm yaprağı çiğnemekle
uzar gider vakitleşir ikindiye
kızarır tepelerden gün günden güne
safada baykuşlar, kükremeye durmuş
gece üstüme, ay üstüme, zalim üstüme

bir kaya oyuğunda savuşturmuşum
uykunun amansız vakitlerini
definem olmuş su kenarları 
yankıyım, sesim, nefesim, yüreğim
kar tanesiyim kum tanesiyim göçebeyim