Göçebe Şiiri - Zeynep Karacaa

göçebe (sevdiğim bir arkadaşımın kaybına ithafen)

kuşlar göçüyordu
bizim renklerimize bulanan
bizden olan
kuşlar
kanatlanıp uzaklaşıyordu
mevsime bakmadan
aldırmadan saate

elimizde sıcaklığı kalıyordu belki
göçen kuşların
belki zamanın nefesi
göğüs kafesimizi yokluyordu
aldanıp gittiğimiz her renk
karşıdan bakıp gözlerimize
kayboluyordu

kuşlar
daha uçmayı öğrenemedik onlardan
çelimsiz kanatlarımız
kanıyordu .z