söz vermiştik hani hurmaların gölgesinde
misafir kalıyorduk yeryüzünde
gidecektik hani bu yolda
göçebelerin deve şakırtısıyla
varımızı yoğumuzu bırakıp
yegane sevgili rabbe
barakada bekleyecektim köhne gömlegimle
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
