Göçe doymaz bir ufuk bu, ardına düşüp uz ...

Aniden kendimi bir trende uyurken buluyorum. Yşadığın kente nasıl geldiğimi, bir bankın üstünde seni nasıl beklediğimi görüyorum. Sonra kendimi kâinatın en çıkmaz yerinde kaybediyorum hebhınark. Bir daha kendimi bulma zahmetine giremiyorum

Yine balık yakalıyorlar, yine şarkı söylüyorlar
Sohbet ediyorlar sahil boyu
Hiçbiri anlamıyor seni
Kendi rızkını arıyorlar söz öbeklerinde
Kül toplayan bendim
Ceset saran, sapan kıran
Arkandan bakan bir tek bendim
Gözlerim ve ellerim kalkıp ayrılmak istiyor
Sürekli bir tren bekliyorum
Hep bir trende unutuyorum ellerimi ve gözlerimi

Demir raylar kaburgamdan içeri
Yine bileti yanan bir yolcunun çaresiz gözleri
Biletim yok benim
Paçalarımda su izleri var
Camlar kırılıyor
Cam kesiyor
Seni bir daha göremiyorum

Yalnız çıkıyorum tepelere
Güneşi parmaklarımda süzüp saçlarına damlatıyorum
Kaybettim saçlarını
Bitlerini bir deprem sonrası sev
Bak bunlar gücendiğim dikenler
Bu sefer sana döküyor kendini erik ağaçları