Gocalığ Şiiri - Recep Kızıl

GOCALIĞ
elden getti gençlik tutanmirem men
geceler uyak galır yatanmirem men
ne yeyirsem yeyim tat almıram men
ağustos sıcağında üşüyürem gardaş

yediğim bir lokmadır midemde galmır
üç addım atanda nefesim gelmir
danışmağa bile takatım galmır
sanki yeke bir yük taşıyıram gardaş.

iki kelme danışanda dilim sürtüşür
daha şalvarım da belimnen tüşür
ayaklarım birbirine dolaşır
özümü tutanmirem işiy.... gardaş

ee gocalığ beledi tüşmeyen bilmez
eş dost terk eyliyir kimseler gelmez
ağlayanda göz yaşlarım silmez
sırtımı duvarda gaşıyıram gardaş.

ağrılarım gece olur arşa dayanır
vayıltıma kurtlar kuşlar uyanır
biliremki men yananda o da yanır
yarı ölü yarı diri yaşıyıram gardaş.