Gocaldım Şiiri - Emir Şıktaş 2

GOCALDIM
Bölüştük felekle gozlarımızı,
Can üzüldü, takat bitti, gocaldım.
O da terse yordu sözlerimizi,
Vugarım elimden gitti, gocaldım.
El için ağladım gözlerden oldum,
Derdimi taşıyan dizlerden oldum,
İçimde baş tutan gizlerden oldum,
Vefasız çıkan dost attı, gocaldım.
Dinle derim amma yürek dinlemez,
Yaram derin tabip lokman anlamaz,
Ahh çekerim Ağrı dağım inlemez,
Canımı ağyara sattı, gocaldım.

Aras’a kin tuttum, bakmadı gitti,
Doldu göz yaşlarım akmadı gitti,
Bu can, bu bedenden bıkmadı gitti,
Kara baht vakitsiz yattı, gocaldım.

Akıl, fikir eyler, bedene atar,
Düşünce durursa insan da biter,
Virane çemende baykuşlar öter,
Bülbül güle sitem tuttu, gocaldım.

Bakmadı geriye o sevgili yar,
Gel dedi ardımca diyar be diyar,
Dedim zalim olma ey nazlı nigar,
Gönlüme bin ecir etti, gocaldım.

Acuna sığmazdı deli yüreğim,
Emircan, özgeden yoktur dileğim,
Omuzda bekler mi sevap meleğim,
Sevabım günaha battı, gocaldım.
10.4.2023 Emir Şıktaş