Göç zamanı geldi Şiiri - Memiş Gültekin

Eylül geldi yine,ateşler daha bir harlı.
Rüzgar sert esiyor,kengerler uçuyor.
Yapraklar dayanamamış ayaza,yanmış.
Taş armudu dökülmüş dibine.
Toz duman asardan geçmeye başlamış.

Çadırları toplamalı artık,
Göç zamanı geldi.

Kadının elleri çatlamış bak, kızarmış yüzü.
Bebeler sığmaz olmuş hoppaya.
Abisinden kalma kazak dar geliyor artık,
Seyil türküleri ninni olmuş bebeye.

Çadırları toplamalı artık,
Göç zamanı geldi.

Geldi dayandı kapıya göç yolu.
Mutluluk karıştı gözyaşlarına kadının.
İndirdi hoppadan bebesini,
Koydu erik ağacının dibine.
Telaşları sevincini örseledi kadının.

Çadırları toplamalı artık
Göç zamanı geldi.

Artık zamanı geldi dedi adam.
Gün ağarmadan,
Toplayalım pılımızı,pırtımızı.
Kargı örgüleri dizelim tek tek.
Tencere tava kalmasın ortada.
Yatakları dolduralım artık,
Babadan kalma kıl harala.
Saralım çulumuzu,çaputumuzu,
Toplayalım ne varsa bir bir.

Çadırları toplamalı artık,
Göç zamanı geldi.

Güneş asardan göstermeden yüzünü,
Toplandı çadırlar,düşüldü yola.
Sıralandı bir bir göç katarları.
Develerde bebeler,
Yanında anaları.
İnekler sıralandı sonra,
Yanında danaları.
Arkadan bin davar bin umutla düştü yola.

Seyil nerde dedi çocuk,
Çok varmı dedi babasına.
Şu tepenin ardı mı yoksa baba.
Yooookkk dedi babası,
Seyil bize çok uzakta.

(2008)