Göç ve göçenler Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Daha
Doğmamış güneşlerin ardından,
Bir yol,
Uzar,
İstanbul limanlarından,
Orta Anadolu’nun kıraç topraklarından,
Bir akını karşılar,
Kucak, kucak
İstanbul.

Ninniler söylenir geceleri.
Yollar uzar.
Geride kalır karlı dağlar.
Ayrı baharlar,
Ayrı yazlar.
Ap ayrı diyarlar,
Ap ayrı yaşantılar.

Dizilir sıra, sıra
Bir biri ardına,
Kimi gecekondulara,
Kimi susuz sokaklara,
Kimi,
Kaybolur gider,
Renga - renk ışıklarla.

Her gün, bir başka güneş doğar buralara,
Taşlar bile
Bir başkalaşır, bir anda,
Tren sesleri, vapur düdükleri,
Bir başka hale bürünür sanki Dünya,
Rüya, rüya
Bitmek bilmeyen,
Derin bir rüya.