Göç Vakti Şiiri - Nasıf Acar

Mevsimlerin ağır yükünü,
Atamadık sırtımızdan...
Kış kabuk değiştirirken,
İlkbahara,
Kapanmaz yaraları var...
Ağır geçen zamanlarda.
Yankıları çınlarken kulaklarımda,
Alışılmadık...
Sessiz hikayelerin...
Ben sessizliğine yakışacak,
Hala bir isim bulamadım.
Ve hiçbir sözlükte bulunmayan,
Anlamsızlığı vardı,
Sessiz bırakışının....
İnsanlar,
Tartışır, bağırır, öfkelenir,
Ama düşmanlık,
Başka bir lügat
Kızar, söylenir,küfreder
Kin beslemek,
Farklı bir kültür....
Neden ? Niçin?
Sorularımın,
Cevapları yok henüz...
Bu sessizliğin hükümsüz
Ve ipleri koparacaksın,
Anladığım kadarıyla..
Bize,
Yollara düşmek kaldı,
Bir güz mevsiminde..
Nerelere gidileceği bilinmeden,
Gelmiş kalbimin göç vakti.
Vurgun yemiş yolcular gibi,
Yüklendim tüm beklentilerimi
Ve hala,
İçimde umut kırıntıları
Yüklendim işte,
Neyim var neyim yok ...
Bu gidişimin sana varmayan,
Yolculukları darmadağın,
Sensiz, sessiz,selamsız, kelamsız.
Kime benziyordum en çok,
Sahi ben!!!
Bu sessizlik!!
Bu sensizliklerle!!!
Yüreğimi kaplayan
Sislere mi?
Yenilgiler içinde dönen,
Milislere mi?