Göç Vakti Şiiri - Özge Özgen

Gün bitti..
Bütün şiirleri ezberledim, kendi adım gibi.
Göç vaktiydi, yüzümdeki bütün kuşları saldım.
Bir düştü sanki
Veya değil.
Ölmüş vücudumu taşıdılar.
Beyaz sabahlığımın ardından uçuşan kelebekleri koydular kafese.
Dışa doğru koşarken,
İçimde,
Rezil bir şehrin kalabalık adımlarından uzaklaştım.
Çıplaklık,
üstüme atılan bir çamur yığınından ibaret değildi.
Ben hep siyah bir örtüyle dolaştım.
Kadın'dan kadın olalı
Annemin beyaz ninnilerini astım yüzüme.
Su durdu.
Yağmur çöktü.
Rüzgar utandı.
Üstüme bulaşan ihanetin kirli ayaklarını yıkadım..

Göç vaktiydi,
Kuşları saldım..."