Gözler ufka dikilir de birgün
İlk kıpırdanışlar başlar gönülde
Kimi göç der buna
Kimi de sürgün
Şafaklar yarılıp kan boşalırken
Kutlu bir vakittir düşülür yola
Yok artık dünyada bir tane mesken
Yaşanır katar katar göç vakitleri
Göçebe yaşamak vaktidir artık
Sürgün bitip te yurda dönene kadar
Yahut ta son göçte ıssız bir kabir
Kimsesiz mezara girene kadar..
Kayıt Tarihi : 3.2.2005 17:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!