Tarla tapandan bana ne dedi
Şehre gitmek için anamda destek verdi
O gece ne ağladık abim ben ablam,
Yalvardı amcam,teyzem nenem,dedem,halam
Yok yok! Dedi inatla,diretti babam...
Kuşluk vakti düştük yollara
El salladık ardımızdan bakanlara.
Köylük yerde durmamalıymışız
Tahta değil.demirden olmalıymış kaşığımız
Lastik pabucunda,pabucu atılasıymış dama
İskarpinle,asvaltta yürünecekmiş salına salına
Samanla pişene dek bin yufka
Somun satarlarmış üç kuruşa
Toprak damın tahta direği
Gaz lambamın titrek alevi
Kınalı kuzumun çan sesi
Köpeğimin dost nefesi
Köyümün her bir kum tanesi
Ekilesi,sürülesi,biçilesi
Deresinde buuuz gibi yüzülesi
Anlatmakla bitmez,bitemez
Ben biliyorum ama olacakları
Sakalım yok diye,ufağım diye
Kıracaklarmış kem sözüme karşılık
Çırpı bacaklarımı...
Biliyormusunuz,biz şehre GÖÇ/TÜK
09.01.2007
Ayşegül AratKayıt Tarihi : 5.2.2007 02:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Asıl mesele galiba Kaldığın yer deyil evin şehir olsun demeyip kalkınmayı köyden başlatmayanlarda! neyleyim?İkinci kıta daha bi düzgün geldi bana belkide yaraları ençok o kıta kaşıdığından kanattığından! Şiirin çok hoşuma gittiş şiir olrakta güzel mana itibariyle daha güzel! Eminim en çok köy resimleri yapıyorsunuzdur.
yüreğine sağlık selam ve tebriklerimle HEP O DELİ
TÜM YORUMLAR (3)