Göç Temizliği Şiiri - Nebiye Toprak

Çoktandır göç temizliğindeyim...Neler neler biriktirmişim üzerimde ağırlık….Atıyorum bir bir ve hafifliyorum…Ne kadar çok ortada bırakmışım kendimi.Temizliğin zamanı gelmiş te geçiyor bile..Millet yarışa girmiş..Birbirine tirip atmalar ve sonra yağlı ballı konuşmalar.Senin evin,benim arabam..Seyahatte gittim şunu yedim bunu aldım…Of ya…Bu ne? .Birbirlerini dinleme zahmetine katlanmayanlar akıl yürütür olmuşlar…İnsan bunun neresinde? Hala ergenlik döneminden çıkamamışlar..Ben niye buradayım? Heyhat,ne hoş….İnsan olmanın hasletlerini taşımaya çalıştım yıllardır.Kim zordaysa koştum.Gücümün yettiğince elinden tuttum.Samimi davrandım.Siz bu samimiyeti,insanca davranışı anlamadınız.Kafa bile yormadınız.Hatta görevim miş gibi davranışlar sergilediniz.Şimdi geçmiş karşıma değiştin deme cüretini gösteriyorsunuz.Evet sabrımın son sınırını aştınız.O bitmeyen hırslarınız,istekleriniz ve en önemlisi samimiyetsiz siniz.Kendi aynanıza bir baksanız.Buna bile cesaretiniz yok.Siz var ya siz.Bir kedinin,bir köpeğin sahibine gösterdiği sadakati bile anlayamazsınız.Onun için hayvanları seviyorum.Ağaçları,o tüm muhteşemliğiyle renk renk açan menekşeleri seviyorum.Sabahın ilk ışıklarıyla içimi ısıtan güneşin doğuşunu seviyorum.Hiç tanımadığım birinin o gözlerindeki sevecenlikle “merhaba”deyişini seviyorum.Elinde malasıyla bir duvar işçisinin alnında biriken terini silişini seviyorum.Okul önünde bütün saflığıyla oyun kurup adaletlice oynayan çocukları seviyorum.
Bitti artık.Ben yokum oyunlarınızda…Anlayın artık.Evet sizin deyimiyle değiştim.
Lütfen gölge etmeyin.Manayı anlayamadınız hala…Anlayamayacaksınızda…Bundan sonra ne desem boş. Bana şimden sonra hava hoş vesselam…2016