Göç mevsimi Şiiri - Şahika Güray

Sen tılsımlı rüya
Şafak sancısı
Ben haddi hesabı bilinmeyen
Acıların hancısı

Anımsıyorum
Yolunun düştüğü gün
Düşen sadece yol olmamıştı

Serce dalından, kahve falından
Deri yılandan, kılıf yalandan
Düşmüştü

(bir kaç düşen daha vardı gerçi
ayrıntıya girmemeyeyim)

Kapalı gişe oynanan oyunlara inat
Açık kartlarla oynamıştık seninle
Arada zar tuttugunu biliyordum da
Gülümsüyordum inadına

Yeri geldikçe
Sen de gülümsüyordun
Dağılmalarının arasında
Bekçi gibi bekliyordu ayrılık
Hesabını görüp gönderiyordun
Bir süreliğine uzaklaşıyordu yalnızlık

Göç mevsimi başladığında
Güneşli günlerden birer dilim
Ayırıyorduk zulamıza
Karanlığın kol gezdiği günlerde
Sığınmak vardı umudun brandasına

Yani bir şekilde çözüyorduk
Hayatın şifresini, şeytanın hilesini
Korkuların filesini

Koyu renkli kalın perdeler kapatsa da
Farklı pencerelerden bakıp
Aynı ufukları görüyorduk
Bütün çözülmelerin arasında
Yüreklerimizi nasıl da yorduk

Son otobüsünü de kaçırmıştık mutluluğun
Yalın ayak koşuyorduk ardından
Topuklarımızın kanını avucumuzla silerek
Bilerek acıyorduk bilerek

Ellerin anlatıyordu en güzel masalları
Gözlerin hep keşkelerdeydi
Bakışların bulaşıyordu her yerime
Yıkıyordum silinmiyordu
Öyle bir şeydi

Yeri geldikçe
İsim takıyorduk bir birimize
Yeşil-mavi
Şahrud-seyduna
Fırat-dicle

Bütün isimlerini seviyordum da
Bir yalnızlığı yakıştıramıyordum sana
Ve kırmızıydın bütün renklerin arasında

Serçenin kanadı kırıktı artık
Yılanın derisi yırtık
Göç mevsimi başladığında
Payımıza düşeni almıştık

Bakma öyle gözlerimin içine
Keşkeleme umudumu
ölümün şakası olmaz
En az senin kadar diriyim
Yeri geldikçe