Hazandır; yaprağın düşme mevsimi
Tutunup rüzgâra uçma mevsimi
Tıpkı insan gibi ecel gelende
Uzanıp toprağa yatma mevsimi
Söyleyin rüzgâra yeter estiği
Çelik kılıncıyla kesip biçtiği
Çöle döndü ağaç yaprak kalmadı
Yaprağın ağaca küsme mevsimi
Yıldız gibi yere kayar yapraklar
İçin için yanar kurur ağaçlar
Ayrılık ateşi gönlümü dağlar
Hazandır; her şeyin yanma mevsimi
insanlar da gider birer-ikişer
Ecel aramızda rüzgâra benzer
Ölüler toprakta gazele benzer
Hazandır; herkesin ölme mevsimi
Hazandır yaprağın düşme mevsimi
Kuşların uzağa göçme mevsimi
Kutlu bir çağrıya itaat edip
Her şeyin aslına dönme mevsimi
Kayıt Tarihi : 21.9.2013 23:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Salim Kanat](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/09/21/goc-mevsimi-18.jpg)
Azrail de can almanın kastında
Döne döne teneşirin üstünde
Yunmayınca gönül yardan ayrılmaz
Demişti Karacaoğlan... Göç tema'sından söz edilince geliverdi aklıma...
Saygılar
TÜM YORUMLAR (1)