Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hakikaten çok güzel bir şiir kutlarım yüreğinize kaleminize sağlık saygı ve selamlar
İçimiz hep sonbahar, çok güzel bir şiirdi ,tebrik ederim.
Başlıktan finaline kadar duyguyu hissettiren özgün bir şiir...
"Tüvalimizden bir varmış bir yokmuslar akarken bazen en güvenli liman -sarı kızıl renklerin mevsimi de olsa- içimizdir...diye düşündüm okurken .
Tebriklerimi bırakıyorum.
sonbahar hüzünlerin ana kuçağı.. Bırak uçup gitsin kuşlar..
hüzünsüz yağmurlar gelsin...
Özellikle final tokat gibi...
muhteşemdi..
sevgiler..
Dertli ve hüzünlü efkarlı bir şiir okudum dertler kederler olmasa bizlerde şiir yazamayız
Bunu bilmeliyiz dert çeken bir gün dermanını bulur dünya bir sınav yeri olarak düşünmeliyiz
Dünyada dert keder çeksekte bir sonu vardır son gülen iyi güler sabır sabır diyelim
gönlüne sağlık değerli dost kalem tebrik ederim selam ve saygılar sunarım
Tebrik ediyorum yüreğinizi değerli Şair güzeldi
Sevgiler ve selamlar
Kimisine yetişiyoruz...kimisine yetişemiyoruz....
Sonrası tabi ki üzülüyoruz..........!
Mutlaka bekleniyoruzdur bazı yerlere....ev sahibi güzel insanlar çok...
Uzun soluk misafirlik isterler, karınca kararınca takılıyoruz müddeti..........
Mânâ arayınca civan...Yorum yapılmış yoldaşı
Yazı oluşunca vatan, Kalem olmuş vatandaşı.
Nokta arayınca civan...Virgülü bulmuş yoldaşı
Kitabı yapmışlar vatan, Kelâm olmuş vatandaşı.
Yani......bir soluk alalım dedik, hoşçakal demeden önce...
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn şair Kutbettin TOPRAK
En derin hürmetlerimle...başarılar dilerim...
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
heeyyyy kuşlar
içimdeki sonbahara koşun.... diyor şair.
Zaten kuşlar koşup gelse bahar da gelirdi beraberinde.
Tebrik ediyorum.
Ah!...güzel dost ah!...
Şu kalemine ve duygularına biraz gem vurup dizginlesen olmaz mı...... dermişim..şaka şaka:))
Aslında böyle denir mi bir şaire yazara ..denmez ama benim diyesim geldi sana güzel dost..etkilendim..kalbim kaldırmıyor..şiiri gerçekten hakkını vererek okuyorum..bir senaryo gibi gözümde canlandırıyorum..bu da beni resmen tuş ediyor..herkeste aynı etkiyi yaratır mı bilemem..duygusal biriyim onunda bedelini ödüyorum..
Şiir tam dediğim gibi ..namludan çıkmış mermi misali maşallah tam isabet...
Yürekten kutlarım değerli dost...selamlar,saygılar...
Çok beğendim şiiri.
Tebrik ediyorum değerli Şair
Sevgiler
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta