Göç Kurbanı Kuşlar Şiiri - Deniz Mete

GÖÇ KURBANI KUŞLAR

Sen siyahsın ben değilim
Karanlığının içinde öleceğim
Bir göç kurbanı
Kuşların dilinden konuşacağım

Her defa mevsim dönemecinde kuşlar
Bir diyardan başka bir diyara giderken
Sonradan geriye döneceklerini bile bile
Nefret ile kaçışımızı anlatırlar bize
Avucumun içinde karanfil kokusuyla
Şiirin kenara itildiğinin
Azı dillerde çoğu kağıtlarda
Kaldığının kanıtıdır aynı zamanda kuşlar

Geceye yarı baygın kalan şair
Uykularda şiirin karanlığa yazıldığını sanır
İşte bu hâl içinde
Özgürlüğe kanat çırpan kuşlar
Aşkımızı ve kalbimizi doldurur

Dört mevsim, sonbahar dönüşüyle bu defa
Kaldırıp aşkları atıp elde var sıfır
Kartalın dansına özenip
Havada kalmış derin bir iç çekişle
Geri dönmenin alaycı düşüncesi
Yani aradığını bulamayınca insan
Ezbere bir söz gibi geçmişi tekrarlar
Deniz Mete