Göç eyle yureğim Şiiri - Cemal Çolak

Yureğimde bir çocuğun ağlayişi hiç dinmiyor
yıkılalan hayalerim karşimda bir bir dökuluyor
benden kalan geriye boş bir kalp yikik potre
göç eylesem kimene yaşasam kimene

bir gül düşün herşey mevsiminde bahara özlem çekişir
kar altinda bekleyiş umudu var yarina baharda özlemi ariya güneşe
sonbahara özenmiş bedenim yaprak dökumunde sen gideli bu elden
göç vakti gelmiş yureğim çirpinişta sabirsiz bekleyişte göç eyle yureğim neyin kaldi geride

hevesim yoki nefes almaya yerimden kalkmaya
umudum kalmadi yaşamaya unutursun deselerde unutamiyorum işte
bir unutamadiğim beni yaradan birde beni yaşarken viran eden
zamani gelmiş sanirim göç vakti bu beden taşiymiyor ruhumu

son bir sözum kaldi ecelim olan zalime
severek göç eylesemde görmek isterdim son kezde olsa
unutmadiğim kömur karasi gözleri seni seviyorum sözleri yalanda olsa son nefesimde duymak isterdim oysa
tanridan bir dilek tumak isterdim göç eylesemde mutluluklar dilerdim sadece. göç vakti gelmiş göç eyle yureğim