Göç Şiiri - Deniz Can Kutlu

Acınası gülüşünün taçsız yükselişlerinde kayboldu
Çamurdan ve topraktan yaratılan aciz bedenin
Ruhunun siyah incileri yağmurlara öykünen gözyaşlarında prangalaştı
Gözlerinin derin ezikleri sürçtü
Yalnızlığının ışıldayan ayak izlerine

Göğünün bile unuttuğu ucube bir uçurumun kenarına gömüldü mutluluğun
Silahsız topraklarının sorgulayıcı yönüne maruz kaldı yanık tenin
Yokluğunu durdurmaya yetmedi
Tütün kokan buz kesmiş ellerin...