Göç Şiiri - Kürşat Uçar

Bir göç eylemektir
Tümcelerdeki eylemlerimizin sonu
Ve eğlenceli değildir hiçbir sürgün…
Bir zengin kalkışıdır
En fakir sofralardan
Yanık şehir ağıtlarıyla
Her yıl kutlamaktır sonunu
Mavi önlüklü
Yaş olduğu kadar yaşlı pastalarda…
Hücrelerinde rant kavgası
Ölümle yaşam arası
Ve aslında hüküm verilmiştir
—Ki
Kendisi ölümdür…-
İşlemektedir
İlk nefesini sorgulamadan aldığın andan bu yana…

“göç eylemek” neden içinde sürgün taşır
Bu yara neden kanamaktadır
Şart mıdır çöl tüm göçlere
Ve kervan dediğin en az bir KERe
Van’dan geçmelidir…

Öyle geçişsiz şehirli
Şehirsiz kavim göçmeleri
Olmayan bir coğrafyadan…
Diğerine.
Ve gezinmek bir sevgilinin saçlarında tüm dünyayı…
Büyümeden.

Göç;

Yarım kalmış ne kadar ayrılık varsa bizanstan*
Tamamlanmak içindir yarım bir sevdada
Çoğunlukta doğudan batıya…
Fazlasıyla İstanbul’da…

Ve göç eylemek;
Gitmek durmadan
Susmadan
Konuşmadan…
Bir sürgün çabası
Zaten yabancısı olduğun topraklardan…