GöÇ Şiiri - Turgut Gündoğmuş

„ Aşk iki yüreğin göçüyle başlar buluştukları mekanda herşeyi hazır bilirler, hesaba katmadıkları göç ve göçün hesaba katmadığı zaman, herşey beklerdi ama o asla herşey onun içinde yaşar,yaşatılır,sonlanırdı ona tutsaksın ellerin terliyken başlar üşüyene dek devam edersin gerçek göçle göç edene dek kaç göç yaşarsın o zaman çerçevesinde ömrün kaç göçe şahit olur bilinmez ama, bilinen sen göç edersin zaman göçlere devam eder“

GÖÇ

Aşk, kavimler göç^ünden kalmaydı
bize
terleyen ellerimizde

zamana tutsak
iki yalnızdık

ayrılığı hoşgeldinle karşılar
önleyemezdik
çaresizliğimizdendi
biz istemeden de giderdik

zamana tutsak
iki yalnızdık

aradığımız doğrular yanıtsız kalır
sorularımız
mahçubiyetimizdendi
biz cevapsız da terk ederdik

zamana tutsak
iki yalnızdık

oysa aşk,
kalıntılarıyla her çağdaydı
aynalar,yansımalar
utandığımızdandı
biz ağlamadan da giderdik

zamana tutsak
iki yalnızdık

taşımasını bilemezdik hiç
kamburumuzu
bedeli ağır gelirdi
korkularımızdandı
biz ödemeden de terk ederdik

zamana tutsak
iki yalnızdık

aynı tesellide birleşse de
haklıyı arardı fikrimiz
toyluğumuzdandı
biz bulmadan da giderdik

zamana tutsak
iki yalnızdık

nazımız, dilimizle akitli
gururdu engel
suskunluğumuzdandı
biz konuşmadan da terk ederdik

zamana tutsak
iki yalnızdık

aynı resme bakar
farklı yorumlar
kesişenleri saymazdık
bencilliğimizdendi
biz görmeden de giderdik

zamana tutsak
iki yalnızdık

oyalandığımız vakit
ömrümüzden,
üşüyen eller
ikimizindi
biz yaşamadan da giderdik
uyan m a s a k d a
farkına varamadığımız
zaman,
biz ona tutsak
iki yalnızdık