98'in 25 Kasım'ıydı
ve ben yaşadığım kentten uzak,
belkide bir o kadar yakın kente
göç ediyorum,
elimde bavulum
içimde filizlenen umutlarımla.
Ardımda gözü yaşlı anam
ve terminalde beni uğurlayan,
belli etmesede yüreği kan ağlayan babam
Ayrılık vakti,
o nasırlı fakat dünyanın en şefkatli elleri son kez öpüyorum.
aradan dört yıl geçti,
ben İstanbul'dayım.
Kayıt Tarihi : 21.4.2005 14:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!