Göç Şiiri - Mitat Bertan

üzerinde eskisi gibi sonbahar serinliği yok
eskisi gibi kış soğuğu da çökmüyor

üzerinde namerde duyulan öfkenin kızgınlığı da yok
eskisi gibi hiddet de çökmüyor
uzun yol da aramıyor yol da

öyle ya
kuzgunların gözünde yaş var mı ki
taş kaldırımlara kafalarını parçalattıklarında.
her biri isimsiz kahraman, her biri anıt

göçebe bir hayatın tüm kanatları kırptırıldı
derinin tüm izlerini tırnaklarıyla kazıyıp dümdüz ettiler kana bulanmış ten ve gönül yaraları..
karşısına varoş kahkahalarla geçtiler
delirinceye eğlendiler meşk eşliğinde

akşam oldu ortalık sakinledi .
sessizliğin içinde bir mırıldanma :
‘kuzgunların gözünde yaş var mı ki’

bir bir yok oldular üzerinden kalbinin