Usta!
Çek bir çay,
Demli olsun…
Metelik kalmamış cebimizde
Hesaba yaz bakışlarımızı
Nemli olsun…
Nasılsa sonradan duyulur hikayemiz
Anlat kavgamızı çocuklarına
Namlı olsun…
Yerimize alıver selamımızı
Bulamayız artık mahallemizi
Soran olursa eğer sevdiklerimizi
Yüreğinde saklayıver
Gamlı olsun….
Biraz insan yanımız,
Biraz ekmeğimiz elimizde,
Biraz da direncimiz kaldı....
Düşlerimizde maviye tutunuyorduk,
Beyazı bulutlar,
Güneşi karanlıklar çaldı...
Umudu içimizde saklıyoruz şimdi,
Alışamadık düzenine bu şehrin,
Bağışlanmaz kılıyorlar sevmeyi,
Umutsuzluk sanıyorlar burada
Direnmeyi....
Biraz ağlamanın tadına varıyoruz,
Biraz gülmenin...
Biraz ölüme yakınız,
Biraz burukluğumuza...
Ne olacak kimse bilmiyor henüz,
-Toz duman ortalık-
Geri döndüğümüz vakit,
En insan kalabildiğimiz,
Çocukluğumuza....
Kayıt Tarihi : 13.1.2005 12:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Uğur Deniz Ülkegül](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/01/13/goc-31.jpg)
En insan kalabildiğimiz,
Çocukluğumuza....
mümkün olsa ne güzel olurdu
TÜM YORUMLAR (1)