Göç Şiiri - İsmail Uysal

Bir hayli yorgunum, bitkinim ey yar
Bir yardan denize uçmuşum gibi
Yüzüme  bakmıyor artık aynalar
Yüz kızartıcı bir suçmuşum gibi.

Benim de bozulur ayarım bazen
Geceye misafir kalırım bazen
Kalbimi avcuma alırım bazen
İçimden dışıma göçmüşüm gibi.

Kalpteki nefreti saklıyorsa dil
Zor olan susmaktır, affetmek değil
İntikam narası atıyor katil
Kafatasından kan içmişim gibi

Çıkmaz bir sokağa daldı yollarım
Ne çabuk karaya çaldı allarım
Bu yaz da meyvesiz kaldı dallarım
Zemheride çiçek açmışım gibi

Böldü gözyaşların uykumu yine
Adını anarak başladım güne
Mazinin ahıyla yanıyor sine
Yirmi yıl öteye kaçmışım gibi