Göç Şiiri - Ahmet Baris Ay

Yalnızlık kokmuyor
Siniyor

Eller
Bir tuhaf
Dileniyor desem değil
Neden ki bu gerginliği
Aradığı bir şey var da
Tutmaya mı çalışıyor
Hep saklanacağı bir cep gözlüyor

Adımlar
Gitmek için mi dönmek için mi
Toprağa, asfalta bir şeyler fısıldıyor
Sesi çıkıyor, toz kaldırıyor
Görülmüyor, işitilmiyor
Ne kadar açsa da yelkenlerini
Bir avluya volta oluyor

Gözler
Bedendeki ürkü
Kardaki kurt izi
O kadar parlaklar ki bu sessizlikte
Sanki dev bir orkestrayı akort etmeye çalışıyor
Çığlık oluyor pençeleri
Bir tavşan tutamıyor

Yalnızlık kokmuyor
Gelincikte kırmızı olup
Kıraçlara göçüyor