Göc Şiiri - Dogan Tufan

Geliş
Kara Tirenle Istanbul'dan cıktik,
Gece gündüz memleketi hayalledim
Kiminle,nerede olacağimi düşündüm,
İşde Münih tren garındayım.

Kendimi bir an Istanbul'da zannetim
Konuşulanları duyunca,
İAlmanya,işene geldiğim,ülke dedim.
Konuşdukları lisanlarını dinledikçe,
Anlamak için Almancayı öğrenmeliyim.

Aman Allahım bekliyorum endişeyle,
İçimde doğuyor binbir vesveseler,
Kimi beklediğimi bilmeden trengarındayım,
Kalabalıklar içinde,ben yalınız ve sesizim.

Kimi beklediğimi bilmeden bekliyorum tiren garında.
Heyacan,biraz da korku var içimde,
Beklerken geldi,göbekli biri yanıma,
Sağ sola bakarken,cağırdı ismimi.

Bir şeyler dedi bana,anlamadım,
O bana, bende ona bakakaldım,
Eliyle gel dedi,arkasından yürüdüm.
Arabasıyla getirdi,kalacağım yurtda,

Bana bir oda gösterdi,içinde bir ranza yatak,
Elbise dolabım,ahşap masa,iki sandelye,
Yatağa uzandım, uyku gitti bende,
Sabahı bekledim,korku ve heyacanla.

Ezan bekliyorum,sahi ben nerdeyim,
Ezansız kalktım,abdest aldım,
Sabah namazımı kibbleye niyetle kıldım.
Cantamda,getirdiğim son azığımı yedim.

Burada'da var,Yozgatımızin soguk havası,
Hissediyorum, soguğunu ve ayazını,
Verdiler bir canta içerisinde elbisemizi,
Miğfer,yağmurluk ve uzun sarı cizmemizi
Bindik firma dolmuşuna,geldik,işimize.

Büyükce bir inşaat,fabrika binası olacak,
Mehmet ağbi bize tercümanlık yapacak,
Memleketde kazma,kürekle calışırken,
Burdada verdiler elimize,aynı kazmayı,küreği.

Soğuk hava ellerimi ovalıyorum,
Niye geldim, şimdiden pişmanlık duyuyorum.
Borclarımı karşılayacak Parayı hesaplıyorum.
Birkaç ay calışmam için sabır ediyorum.
Stutgart
Doğan Tufan